در شهر بلخ زن وشوهری زندگی می کردند که هر دو سید و از اولاد پیغمبر بودند و چند فرزند داشتند.زندگی فقیرانه ای داشتند تا اینکه شوهر از دنیا رفت و زن را با چند فرزند یتیم باقی گذارد. فقر و تهی دستی بر زن چیره شد تا ناچار، دست بچه های یتیمش را گرفت و به شهر پرجمعیت سمرقند رفت.
زمستان بود و هوا بسیار سرد. زن که در آن شهر غریب بود و کسی را نمی شناخت خود و بچه هایش را به مسجد شهر رساند. شب بود و مردم برای نماز به مسجد آمدند. بعد از نماز، زن به همراه بچه هایش نزد پیشنماز آمد و جریان خود را به او گفت و اضافه کرد: از شما می خواهم که امشب به ما پناه دهی و اتاقی در اختیارمان بگذاری تا از سرما محفوظ بمانیم.
پیشنماز گفت: تو شاهد بیاور که سید هستی و راست می گویی. اما مگر در آن شهر غریب، کسی او را می شناخت تا شاهد بیاورد!!!
از امام جماعت مأیوس شد و دست کودکان یتیمش را گرفت و از مسجد بیرون آمد و کوچه به کوچه ، در به در به دنبال پناهگاهی می گشت تا به خانه مجللی رسید که در آن مردم رفت و آمد می کردند و نگهبانان زیادی نگهبانی می دادند. سؤال کرد :این خانه کیست؟ گفتند: خانه نگهبان شهر ، داروغه و رئیس شهربانی.
او زرتشتی است. زن خود را به نزد رئیس رساند و جریان خود را شرح داد و تقاضا کرد که به او پناه دهد. داروغه دستور داد تا خانه گرم و لباس و غذا در اختیار او قرار دهند و از او کاملا پذیرایی کنند. اتاق مخصوصی در اختیار زن و کودکانش گذاشتند و غذا برایشان آوردند.
داروغه از پشت در صدای زن را شنید که به بچه هایش گفت: قبل از آنکه غذا بخورید در حق این مرد که به ما احسان کرد ، دعا کنید. آنها دستها را به سوی آسمان بلند کردند و زن عرض نمود: خدایا، این مرد امشب به ما احسان کرد، به اجداد پاکمان قسم، این مرد را مسلمان از دنیا ببر،کودکان آمین گفتند.
امام جماعت مسجد، همان شب در خواب دید قیامت برپاشده، در صحرای م، همه تشنه اند و کنار حوض کوثر می روند تا آب بیاشامند. او نیز تشنه بود. به سوی کوثر حرکت کرد. دید رسول خدا صلی الله علیه و آله و حضرت علی علیه السلام و امام حسن علیه السلام در کنار حوض کوثر هستند، به حضور پیامبر رفت و عرض کرد: من امام جماعت مسجد و عالم مسجد هستم ، مسلمان و مروج اسلام می باشم ، تشنه ام به من آب بدهید.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به او اعتنا نفرمود. او بار دیگر تقاضای خود را تکرار کرد و گفت: من بسیار در نشر دین زحمت کشیده ام به من لطف کنید. رسول خدا صلی الله علیه و آله با چهره خشمگین به او فرمود: تو اگر این کارها را کرده ای ، برو شاهد بیاور.
پیشنماز عرض کرد: اکنون در اینجا چگونه شاهد بیاورم؟
پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: آن زن سیده با کودکان یتیم ، در شهر غریب ، از کجا برای تو شاهد می آورد؟ سپس فرمود: به بالا نگاه کن، نگاه کرد قصر بسیار باشکوهی را دید. پیامبر صلی الله علیه و آله به آن امام جماعت فرمود: این قصر مال کسی است که آن زن با بچه هایش را در خانه اش پناه داد.
پیشنماز از خواب بیدار شد و متوجه خطای خود گردید. از خانه بیرون آمد و کوچه به کوچه به دنبال آن زن گشت و پرس و جو نمود تا فهمید که او و بچه هایش در خانه داروغه هستند. به آنجا رفت و در زد. مجوسی در را گشود و امام جماعت را به نزد داروغه راهنمایی کرد.
داروغه پرسید : برای چه این وقت شب به اینجا آمده ای؟ گفت: آمده ام آن زن را همراه کودکانش به منزل خود ببرم. داروغه گفت: اگر به خاطر قصری است که در عالم خواب دیده ای، من هم در خواب دیده ام. سوگند به خدا من و خانواده ام توسط این زن ، مسلمان شدیم.
ماه محرم به دلیل اتفاقاتی در آن رخ داده است در نزد همه مسلمانان جهان از جایگاه ویژه ای برخوردار است. در این مقاله نگاهی کوتاه و کلی به ماه محرم میکنیم .
ماه محرم یا محرم الحرام نخستین ماه تقویم اسلامی (هجری قمری) و به اعتقاد مسلمانان از جملهٔ ماه های حرام است.
شیعیان در این ماه به عزاداری برای امام حسین (ع) و یارانش می پردازند. اهل سنت نیز روز عاشورا را سالگرد روزی می دانند که موسی دریای سرخ را شکافت و خودش و پیروانش از آن عبور کردند.
اهل سنت این روز را گرامی می دارند. سابقهٔ سوگواری و برپایی عزاداری برای حسین بن علی به اولین روزهای بعد از عاشورا، در محرم سال ۶۱ هجری می رسد.
عاشورا، دهمین روز از ماه محرم در تقویم هجری قمری است ، شهرت این روز نزد شیعیان به دلیل وقایع عاشورای سال ۶۱ هجری قمری است که با تقویم هجری خورشیدی این روز برابر با سه شنبه، ۲۰ مهر ۵۹ خورشیدی است . در این روز حسین بن علی و یاران وی در رویداد کربلا در جنگ با لشکر یزید کشته شدند و مسلمانان در آن سوگواری می کنند. در مناطق شیعه نشین مراسم عزاداری برگزار میlrm;rlm; شود.
در تقویم رسمی ایران، افغانستان، عراق، پاکستان و هند این روز تعطیل می باشد.سوگواری برای کشته شدان کربلا در همان روزهای پس این واقعه انجام شد. در اربعین هنکامیکه اسیران از شام بسوی مدینه درحرکت بودند راه خود را به سمت کربلا تغییر داه و هنکامیکه بدان سرزمین رسیدند با جابر ابن عبدالله انصاری صحابی پیامبر و تعدادی از بنی هاشم مواجه شدند و در آنجا به سوگواری و نوحه سرایی پرداختند.
سوگواری برای حسین بن علی و دیگر یارانش از روز نخست محرم آغاز می شود و در ظهر عاشورا به اوج می رسد. در غروب و شامگاه عاشورا، این سوگواری تحت عنوان مراسم شام غریبان ادامه پیدا می کند. در روز ۱۲ محرم نیز مراسمی با نام <<سوم امام حسین>> انجام می شود.
این نوع مراسم ها در روز ۱۶ محرم با نام <<هفتم امام حسین>> و ۲۰ صفر با نام <<اربعین>> ادامه پیدا می کند. مراسم سوگواری سومین امام شیعیان از دیدگاه شیعه اهمیت بسیاری دارد و انجام آن عبادت است. سوگواری محرم در جاهای مختلف به صورت های گوناگون انجام می شود.
امام زمان (عج) بر روی آب نماز می خواند
رشیق مادرانی گفت: خلیفه عباسی (معتضد) به من و دو نفر دیگر دستور داد که بطور کاملا محرمانه به سامرا رفته و وارد خانه امام عسگری (عليه السلام) که از دنیا رفته بشوید و هر کس را که در آن خانه یافتید به قتل برسانید و سر او را به نزد من بیاورید.
ما به سامراء رفته و بدون هیچ مشکلی وارد خانه شدیم و همه جا را بررسی کردیم تا اینکه به پرده ای رسیدیم آن را کنار زدیم سردابی پدیدار شد وارد آن شدیم و دیدیم که گویا دریائی از آب است و در انتهای آن حصیری بر روی آب افکنده شده و شخص بسیار زیبائی بر آن نشسته است و به عبادت و نماز مشغول است و اصلا توجهی به ما ندارد.
یکی از همراهان ما خواست تا داخل شود و او را دستگیر کند اما درون آب افتاد و چیزی نمانده بود که غرق شود من دستم را دراز کرده و او را بیرون کشیدم و تا یک ساعت بیهوش بود آنگاه رفیق دیگر ما اقدام به رفتن به سوی او کرد ولی در آب افتاد و او را هم بیرون کشیدیم من مات و متحیر شده بودم و به او خطاب کرده و گفتم از خدا و از شما عذر می خواهم که مزاحم شدم ولی او اعتنائی نکرد و ما باز گشتیم و جریان را برای معتضد گفتیم او به ما گفت این ماجرا باید پنهان بماند و جائی آنرا نقل نکنید وگرنه سر شما را از بدن جدا می کنم.
نماز اولین کار بعد از ظهور
در کتاب شریف بحار الانوار است که در آن روز موعود (روز ظهور حجت) آن حضرت به اذن پروردگار به مسجد الحرام می رود و پشت مقام ابراهیم و رو به کعبه می ایستد و دو رکعت نماز می گزارد و سپس اعلام ظهور می فرمایند.
می بینیم که اولین و مهمترین کار حضرت خواندن نماز و دست تضرع به بارگاه حضرت معبود گشودن است و یکی از اهداف مهم حضرت مهدی (عج) اقامه نماز در سراسر گیتی است.
حضرت عیسی (عليه السلام) پشت سر قائم (عج) نماز می خواند
بعد از آنکه حضرت عیسی (عليه السلام) به یاران حضرت می پیوندد حضرت مهدی (عج) به آن حضرت می گوید جلو بایست و با مردم نماز بخوان ولی حضرت عیسی (عليه السلام) می گوید: نماز برای تو اقامه شده لذا پشت سر حضرت ولی عصر (عج) می ایستد و نماز می خواند و با او بیعت می کند.
مهدی (عج) است آنکه وقت نماز جماعتش
عیسی (عليه السلام) به صد نیاز به او اقتدا کند
نماز انسان را از گناه باز می دارد
روایت شده که جوانی از انصار با حضرت رسول اکرم (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) نماز می خواند ولی در عین حال مرتکب گناه نیز می شد (کارهای بد و نابجا انجام می داد) موضوع به اطلاع حضرت رسید ایشان فرمودند: نمازش روزی او را از گناه باز خواهد داشت. چیزی نگذشت که جوان از کارهای بد توبه نمود و نماز خوان واقعی گردید.
نماز بدون خشوع
بعضی نماز را با خشوع می خوانند:
خشوع ادب جسمی و روحی است.
رسول اکرم (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) دید که شخصی در حال نماز با ریش خود بازی می کند فرمود:
اگر او روح خشوع داشت هرگز اینکار را نمی کرد یعنی اگر او می دانست و درک می کرد که مقابل چه کسی است اینطور بی ادبی نمی کرد و با سر و صورت خود بازی نمی نمود.
جایگاه بی نمازان
پیامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) فرمود: امین وحی بر من نازل شد و هنوز وحی را به اتمام نرسانده بود که ناگاه صدای وحشتناکی به گوش رسید به گونه ای که چهره فرشته وحی تغییر کرد.
پرسیدم این چه صدائی بود گفت: ای محمد (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) خداوند تعالی در جهنم چاهی قرار داده سنگ سیاهی را در آن انداختند اکنون پس از سیزده هزار سال آن سنگ به زمین آن چاه رسید.
پرسیدم آن چاه جایگاه چه کسانی است گفت: جایگاه بی نمازان و شرابخواران.
داخل شدن در نماز
حضرت مجتبی (عليه السلام) وقتی از وضو فارغ می شد رنگ صورتش تغییر می کرد وقتی سببش را می پرسیدند؟ می فرمود: هرکس که می خواهد بر خدای بزرگ وارد شود باید رنگ صورتش عوض شود.
عبادت امام مجتبی (عليه السلام)
حضرت امام حسن مجتبی (عليه السلام) چون به نماز می ایستاد مفصلهای بدنش به حرکت در می آمد و چون بهشت و جهنم را یاد می کرد مانند انسان مار زده مضطرب می گشت، در هیچ حالی او را ندیدند که مگر آنکه خدا را ذکر می کرد. از عبادات او که از فضائل مختص این امام است می توان این را گفت که آن حضرت بیست و پنج بار پیاده به زیارت کعبه رفت با آنکه مرکبهای خوب با ایشان برده می شد ولی مسافت چهارصد و پنجاه کیلومتر راه را زیر اشعه سوزان آفتاب و روی سنگریزه های داغ پیاده می پیمود تا رضایت خدا را بیشتر فراهم آورد.
نماز خوف اباعبدالله (عليه السلام)
امام سجاد (عليه السلام) می فرماید پدرم اهل عبادت بود و شبی هزار رکعت نماز می خواند، حالا ببینیم آیا شب عاشورا هم حضرت توانستند این نماز را بخوانند یا اینکه روز عاشورا ناچار شدند در زیر آن همه تیر و نیزه و شمشیر نماز خوف بخوانند، نماز خوف کیفیاتی دارد اگر هیچیک از اقسام آنها ممکن نشد باید به جای هر رکعت یک تسبیح اربعه بگویند یعنی در هر رکعت یک بار بگویند سبحان الله و الحمدالله و لااله الاالله و الله اکبر در این نماز مختصری که حضرت می خواندند چقدر نیزه و تیر که به سوی وجود مبارک ایشان پرتاب نشد (تا جایی که یک تیر هم به بدن ایشان اصابت کرد) پس باید بدانیم که اصل و پایه جهاد حضرت اباعبدالله (عليه السلام) نماز و عبادت بود.
توجه قلبی در نماز
حضرت امام سجاد (عليه السلام) هنگامی که مشغول وضو گرفتن می شد رنگ چهره اش زرد می شد از اطرافیان به حضرت می گفتند چرا در هنگام وضو این حالت به شما دست می دهد می فرمود: آیا می دانید در برابر چه کسی می خواهم بایستم؟
و گفته شده که روزی در حال نماز رداء از شانه آن حضرت افتاد حضرت تا فراغت از نماز آن را به شانه نیافکند و ملتف نشد. وقتی از نماز فارغ شد یکی از اصحاب عرض کرد یابن رسول الله در حال نماز عبا از دوش شما افتاد ولی توجه نکردید فرمود: وای بر تو آیا می دانی در برابر چه کسی ایستاده بودم؟ چنین فکری مرا از توجه به عبا منصرف ساخته بود آیا نمی دانی که نماز بنده فقط آن مقداری قبول می شود که نسبت به خدا حضور قلب داشته باشد راوی می گوید گفتم فدایت شوم بنابراین با این نمازهایمان به هلاکت می رسیم؟ حضرت فرمود خداوند این نمازهای ناقص را با نوافل و نمازهای مستحبی کامل می سازد.
امام سجاد (عليه السلام) مشرف به مرگ می شد
در خضوع و رهبت زین العابدین علی بن الحسین (عليها السلام) نوشته اند: وقتی که به نماز می ایستاد و در قرائت <<فاتحه الکتاب>> به <<مالک یوم الدین>> می رسید آن قدر تکرار می کرد، تا مشرف به مرگ می شد.
درباره این سایت